حسگرهای پلیستوری (کاتالیزوری) از دو سیم پیچ سیمی همسان تشکیل شده اند که هر کدام در یک محفظه سرامیکی تعبیه شده اند. جریان از سیم پیچ ها عبور می کند و آنرا را تا حدود 230 درجه سانتیگراد گرم می کند. این محفظه در اثر احتراق داغ می شود و در نتیجه اختلاف دما بین المان فعال و المان «مرجع» ایجاد می شود. این باعث تفاوت در مقاومت اندازه گیری شده می شود. مقدار گاز موجود به طور مستقیم با تغییر مقاومت متناسب است، بنابراین غلظت گاز به عنوان درصدی از حد انفجار پایین آن (LEL) را می توان با دقت تعیین کرد. گاز قابل اشتعال روی محفظه می سوزد و گرمای اضافی تولید شده باعث افزایش مقاومت سیم پیچ می شود که توسط دستگاه اندازه گیری می شود تا غلظت گاز را نشان دهد. سنسورهای پلیستور به طور گسترده در سراسر صنعت از جمله در سکوهای نفتی، در پالایشگاه ها و برای اهداف ساخت و ساز زیرزمینی مانند معادن و تونل ها استفاده می شوند.

مزایای سنسور پلیستور چیست؟

سنسورهای پلیستور به دلیل تفاوت در سطح فناوری در مقایسه با فناوری های پیچیده تر مانند سنسورهای IR از نظر هزینه نسبتاً پایین هستند، با این حال، ممکن است نیاز به تعویض مکرر آنها باشد. می توان با اصلاح فاکتورهای مشخصی از پلیستورها در تشخیص دیگر گازهای انفجاری (flammable gases) استفاده کرد که می تواند پلیستورها را انتخاب خوبی در زمانی که گازها و بخارهای قابل اشتعال متعدد وجود دارد، تبدیل کند.

عوامل موثر بر عمر سنسور پلیستور

مهمترین عامل اصلی که عمر سنسور را کوتاه می کند عبارت است از قرار گرفتن در معرض غلظت بالای گاز. همچنین شوک یا لرزش شدید مکانیکی نیز می تواند عمر سنسور را تحت تاثیر قرار دهد.

ظرفیت اندازه گیری سنسور پلیستور زمانی که در معرض اکسید شدن قرار بگیرد به شدت کاهش می یابد. طول عمر سنسور تا ده سال در برخی کاربردها که ترکیبات بازدارنده یا مسموم کننده وجود ندارد قابل دستیابی خواهد بود. پلیستورهای با قدرت بالاتر دارای محفظه های بزرگ‌تر هستند، بنابراین کاتالیزور بیشتری دارند و فعالیت کاتالیزوری بیشتر آسیب‌پذیری کمتری را در برابر اکسید شدن خواهد داشت. فضای متخلخل بیشتر دسترسی بیشتر گاز به کاتالیزور بیشتری را امکان‌پذیر می‌سازد و به جای صرفاً یک سطح، فعالیت کاتالیزوری بیشتری را از حجم سطح ممکن می‌سازد.